Dostawcy gazu oferują spółdzielniom i wspólnotom mieszkaniowym ceny gazu na 2019 rok o wiele wyższe niż dotychczas. W wielu przypadkach traktują ich bowiem jako przedsiębiorców. Zarządcy nie zgadzają się z takim traktowaniem, ponieważ gazu nie sprzedają dalej a służy im do opalania kotłowni i mieszkańcom do gotowania. Mimo, że Urząd Regulacji Energetyki wydał stanowisko, w którym stoi po stronie zarządców, to dostawcy nie czują się zobowiązani do jego uwzględniania w ofertach.
W ubiegłym roku zużycie gazu ziemnego w Polsce osiągnęło poziom niemal 18 mld metrów sześciennych. To rekordowy poziom dla naszego kraju. Jednak wraz ze wzrostem zużycia gazu rosną koszty energii – zarówno elektrycznej, jak i gazu. Do tej pory zarządcy nieruchomości nie obawiali się podwyżek tego ostatniego, jednak media coraz częściej donoszą, że zarówno PGNiG, jak i inni dostawcy gazu, przedstawiają wspólnotom i spółdzielniom mieszkaniowym oferty na 2019 rok dalece odbiegające od cen z 2018 roku i lat poprzednich. Podwyżki sięgają nawet 70%. Skąd tak wysokie stawki? Dostawcy chcą traktować zarządców nieruchomości nie jak odbiorców indywidualnych (stosując ceny z przedziału taryfowego W-5 i W-6), ale jak klientów biznesowych (stosując ceny z grupy BW), mimo że Urząd Regulacji Energetyki wydał stanowisko, w którym sugeruje (bo stanowisko nie ma żadnej mocy wiążącej), że zarządcy budynków mieszkalnych powinni otrzymywać stawki ustalone według cen taryfowych zatwierdzonych przez Prezesa URE.
Zdaniem URE
Do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki trafiało wiele zapytań związanych z tym jakie taryfy stosować wobec zarządców nieruchomości, dlatego na początku października wydał komunikat w sprawie zakresu stosowania taryf dla paliw gazowych (komunikat Prezesa URE nr 76/2018), w którym zajął stanowisko w sprawie. Wskazuje on, że wspólnoty i spółdzielnie mieszkaniowe kupują gaz na potrzeby członków zamieszkałych w zrządzanych przez nich blokach, a następnie koszty zakupu gazu rozliczają oni na zasadach określonych w art. 45a ustawy – Prawo energetyczne. W takich sytuacjach koszty zakupu paliwa gazowego są rozliczane w opłatach w taki sposób, aby ich wysokość zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu (art. 45a ust. 4 ustawy) – bez dodatkowego zysku. Powstaje więc pytanie jaką stawkę zastosować w takich sytuacjach – niższą (dla odbiorców indywidualnych), czy wyższą (dla biznesu)? Rozwiewając wątpliwości Prezes URE przypomniał, że celem przepisu art. 62b ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo energetyczne, było ustanowienie okresu przejściowego stosowania taryf zatwierdzonych przez Prezesa URE, taryf dla odbiorców w gospodarstwach domowych. Odbiorca takim jest (zgodnie z art. 3 pkt 13b ustawy – Prawo energetyczne) odbiorca końcowy, który kupuje paliwo wyłącznie w celu jego zużycia w swoim gospodarstwie domowym. W związku z tym urząd uważa, że okres przejściowy uwalniania cen gazu powinien dotyczyć wszystkich przypadków, gdy zakup gazu dokonywany jest w takim celu. Prezes URE stanął zatem na stanowisku, że sprzedawca gazu ma obowiązek stosować w rozliczeniach ceny gazu ustalone w zatwierdzonej taryfie zarówno gdy odbiorcą jest mieszkaniec domu jednorodzinnego jak również w przypadku, gdy w imieniu odbiorców w gospodarstwach domowych zamieszkujących budynek wielolokalowy stroną umowy ze sprzedawcą jest np. wspólnota mieszkaniowa lub spółdzielnia mieszkaniowa. Przy czym w drugim z wymienionych przypadków obowiązek stosowania w rozliczeniach cen zatwierdzanych przez organ regulacyjny dotyczy wyłącznie ilości gazu nabywanego w sytuacji, kiedy faktycznym odbiorcą (beneficjentem) jest gospodarstwo domowe. Urząd wyjaśnił ponadto, że w przypadkach, gdy paliwo gazowe kupowane przez właściciela lub zarządcę budynku wielolokalowego jest wykorzystywane w celu wytwarzania ciepła, wyłącznie na potrzeby gospodarstw domowych w zarządzanym budynku, rozliczenia winny być dokonywane zgodnie z cenami zatwierdzonymi przez Prezesa URE w taryfie. Natomiast, gdy paliwo gazowe jest nabywane w celach innych niż w zakresie obsługi gospodarstw domowych w tym budynku nie ma obowiązku rozliczania tej części kupionego gazu wg cen taryfowych, zatwierdzonych przez Prezesa URE. Nie ma obowiązku dokonywania rozliczeń po cenach taryfowych także w sytuacji, gdy nabywane paliwo gazowe jest wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. (…)
Cały artykuł dostępny w numerze 12/2018
Autor: Dominik Krzysztofowicz