Przepisy dotyczące białej listy obowiązują od 1 września 2019 r. Konsekwencje z tytułu ich nieprzestrzegania dopiero od 1 stycznia 2020 r. Z uwagi na sankcje na gruncie VAT, CIT lub PIT warto śledzić planowane zmiany legislacyjne, bieżące objaśnienia Ministerstwa Finansów oraz interpretacje wydawane przez organy podatkowe w tym zakresie.
Wprowadzenie białej listy podatników było jedną z najistotniejszych, z punktu widzenia podatnika, regulacji prawnych ubiegłego roku. Od czasu jej wprowadzenia pojawiły się nowe interpretacje i objaśnienia.
Niezarejestrowana działalność
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacjach Indywidualnych z 5 marca 2020 r. (sygn. nr 0111-KDIB2-1.4010.602.2019.2.PB) oraz z 12 marca 2020 r. (sygn. nr 0111-KDIB1-2.4010.499.2019.4.ANK) stwierdził, że restrykcje przewidziane w ramach przepisów dotyczących tzw. białej listy będą dotyczyły jedynie transakcji przeprowadzonych między przedsiębiorcami.
Sprawa dotyczyła sytuacji, w której podatnik wynajmował swój majątek, ale nie zarejestrował działalności gospodarczej. Wynajmujący nie miał statusu przedsiębiorcy w myśl przepisów ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2019 r. poz. 1292 ze zm., dalej: upp) ani też nie złożył wniosku o wpis do CEIDG. Jeżeli ktoś nie zarejestrował działalności gospodarczej, to w konsekwencji nie posiada również firmowego konta, które można zgłosić do wykazu prowadzonego przez Krajową Administrację Skarbową (czyli do tzw. białej listy).
Spółka, która wystąpiła z wnioskiem o interpretację, zastanawiała się, czy może zaliczyć zapłacony czynsz do kosztów uzyskania przychodu. Stwierdziła, że w sytuacji, gdy płaci czynsz wynajmującemu, który nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów, to powinna zachować uprawnienie do zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Z tym stanowiskiem zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej i wskazał, że upp nakłada wymóg korzystania z rachunku płatniczego, gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 tys. zł, a stroną w transakcji jest inny przedsiębiorca. Inaczej zaś sprawa wygląda, gdy czynsz jest zapłacony na rachunek prywatny, którego z oczywistych względów nie ma na białej liście.
Wówczas czynsz może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu i to również, gdy wartość transakcji przekracza kwotę 15 tys. zł. W praktyce oznacza to, że do transakcji zrealizowanych na rzecz wynajmującego, który nie jest przedsiębiorcą, nie ma zastosowania artykuł 15d ust. 1 pkt 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1992 r. Nr 21 poz. 86 ze zm.), a wszelkie wykonane płatności będą kosztem uzyskania przychodu.
Mariusz Andrzejewski
Całość tekstu w numerze 04/2020 „Wspólnoty Mieszkaniowej”